Mój egzemplarz pozyskałem z ogłoszenia na OLX. Cena stosowna do stanu instrumentu tj. ubytki lakieru na obudowie. Sprzedający to właściciel firmy energetycznej. Stwierdził, że używał instrumentu do pionowania stawianych słupów energetycznych, a w wolnych chwilach do obserwacji jeleni pod lasem. W odróżnieniu od poprzedniej wersji tego instrumentu Wild T1, ten posiadł automatyczny indeks kręgu pionowego. Takie rozwiązania Wild wprowadził jako pionier w połowie lat 60-tych XX wieku. Wskazywałoby to na czas produkcji, na przełom lat 60/70-tych. Reszta opracowania w ilustracjach wraz z opisami.
Fot. 1. Nabytek w moich wnętrzach wynajmowanego mieszkania, a po prawej schemat optyczny. Instrument daje prosty i nieodwrócony obraz, co w tamtych czasach było novum, bo konkurencja spóźniała się z tym rozwiązaniem.
Fot. 2. Mój teodolit w trzech odsłonach we wnętrzu już własnego, niewynajętego mieszkania.
Fot. 3. Fotograficzna synteza zjawiska.
Fot. 4. Sposób rektyfikacji błędu kolimacji oraz błędu indeksu pionowego – stan z natury.
Fot. 5. Odręczny raport z rektyfikacji błędu kolimacji oraz błędu indeksu koła pionowego. Po lewej cel do obserwacji kierunków w pełnej serii.
Fot. 1. Nabytek w moich wnętrzach wynajmowanego mieszkania, a po prawej schemat optyczny. Instrument daje prosty i nieodwrócony obraz, co w tamtych czasach było novum, bo konkurencja spóźniała się z tym rozwiązaniem.
Fot. 2. Mój teodolit w trzech odsłonach we wnętrzu już własnego, niewynajętego mieszkania.
Fot. 3. Fotograficzna synteza zjawiska.
Fot. 4. Sposób rektyfikacji błędu kolimacji oraz błędu indeksu pionowego – stan z natury.
Fot. 5. Odręczny raport z rektyfikacji błędu kolimacji oraz błędu indeksu koła pionowego. Po lewej cel do obserwacji kierunków w pełnej serii.
